المقدمه.. هنزلكوا روايات وقصص قصيرة انشاء الله ♥انا كاتبة واتمنى دعمكوا و رايكوا وهنزل كل يوم فصل متابعه بقى عشان باقى الفصول وصدقونى هتستمتعوا....
رواية(عندما يعشق الصقر)
الفصل ال1
(فى شارع متواضع من شوارع الصعيد الترابيه كان واقف صقر مستنى حنان تعدى. وفرح اول ما شافها جايه.
حنان بزهق: يادى النهار المجندل انت واجف حداك بتعمل ايه يا صقر.
صقر: مستنيكى يا حنان.. اتوحشتك وجيت اطل عليكى.. كيفك يا غاليه.
حنان: اديك جولت غاليه.. ايه اللى مخليك واجفلى اهنه وانت خابر انى غاليه.
صقر: يعنى ايه.. تجصدى ايه بحديتك الماسخ ده عاد.
حنان: ده مش حديت ماسخ ده كلام العجل.. انى يعنى يوم ما احب و اعشج هحبك انت يا صقر..
صقر: وانى عيبى ايه عاد.. ناجص ايد ولا رجل ما انا جدامك اهو راجل على كيفك.
حنان: بس اوجرى يعنى باليوميه و رزجك يا دوب على كدك انت وامك.. انى بجى هتصرف عليا كيف.
صقر: يا ستى الرزاج ربنا متفكريش فى الحاجات دى.. انى شاريكى.
حنان: بكااام!
صقر: بتجولى ايه انتى.
حنان: بجولك شارينى بكاااام.. هو انت فاكر انى اما اتجوز هفضل عايشه فى الفجر ده.. ما كنت فضلت جار ابوى و خلاص.. انى رايده اعيش فى العز..
صقر: ما تبصيش لفوج يا حنان لا تجعى على جدور رجبتك عاد.
حنان: اجفل خشمك.. كيف تتحددت معايا اكده.. انى مش ريداك يا صقر ولا رايده اتجوزك. انى رايده اعيش مش اندفن بالحيا.. معطلكش.
(مشت حنان وحس صقر بالاهانه لانها قللت منه جدا... و رجع بيته وهو حزين قعد جمب امه المريضه
حوريه بتعب: مالك يا ولدى.. ايه اللى مزعلك اكده.
صقر: ولا حاجه يا امه متشغليش بالك.
حوريه: كيف ما اشغلش بالى هو انا حدايا غيرك.. ايه اللى مزعلك يا ولدى.
صقر بحزن: حنان يا امه.. مش ريدانى وبتجولى انا رايده واحد غنى و جللت منى جوى ولا كأنى طفحان على لجمة عيشى.
حوريه: غشيمه وهبله.. لو تعرف الحجيجه مكنش زمان ده حديتها.
صقر: حجيجة ايه يا امه.. هو فى حاجه مخبياها عنى عاد.
حوريه: و هخبى عنك ايه يا ولدى.. الامر امر الله وكله بأمره.. اجوم اجبلك لجمه.
صقر: لع خليكى كيف ما انتى.. وانا هجهز لجمه لحالى دلوك لما اجوع.. لساكى حاسه بوجع يا امه
حوريه: مبجتش تفرج يا ولدى.. كله بجى واحد.. و امر الله مش بعيد.
صقر: ربنا يطول فى عمرك يا امه ويديكى الصحه.
(مدد صقر جسمه يرتاح وحوريه نامت شويه وهناك فى بيت حنان كانت بتحكى لابوها اللى حصل
حنان: و روحت مزعجه فيه وجولتله ملكش صالح بيا تانى وانى لو فكرت اتجوز هتجوز واحد من الاعيان مش اوجرى.
حجاج: غلطانه يا بت ابوكى.. ماله صقر راجل زين ومجدع وكل البلد بتجيب سيرته بالطيب.
حنان: وهعمل ايه بسيرته وجيبه خالى يا ابوى.. انى مش هتجوزه
حجاج: بكره ترمى روحك عليه وهو يتمنع ويجول لع وهتشوفى
حنان: المجشف ده.. فضنا يا ابوى من السيرة دى.. بكرة هتشوف هيجينى الراجل اللى بحج وحجيجى وياخدنى من الجرف ده ويعيشنى فى سرايا كيف بتوع الحواديت.
حجاج: احلمى يا حنان.. احلمى لحد ما تفوجى على كابوس.
(سابته حنان و دخلت اوضتها بزهق.. وفى بيت العمده منصور كان واقف قدامه اربع رجاله بسلاح
منصور: لو ما جدرتوش تمسكوا الديب اللى بيجتل الغنم ده مش ههمل واحد فيكوا عايش سامعين
راجل: يا حضرة العمدة احنا لينا شهر بنجرى وراه ومش جادرين نجمصه بس بنحاول.
منصور بغضب: مفيش حدايا حاجه اسمها بنحاول.. انا جولت الكلمه تتنفذ ولا ايه يا سالم.
سالم: صح يا حضرة العمده.. و انى هجول للفلاحين فى الارض كمان ان اللى هيجمص الديب ده له مكافأة كبيرة جوى.
منصور: عفارم عليك يا سالم يلا غوروا من جدامى ومترجعوش غير براس الديب.
(خرجوا كلهم ونزلت رحمه بنته قعدت جمبه.
رحمه: معكر دمك اكده ليه.. ده حتة ديب ولا راح ولا جه. يخليك غضبان اكده.
منصور: بيجتل الغنم يا رحمه.. الغنم ده كان بتاع جدك الله يرحمه وكان يحبه جوى ومعظم وجته كان يبجى معاهم.
رحمه: طيب روج دمك انشاء الله يجمصوه ولا تزعل.
منصور: هما احرار ما هو يا راس الديب يا راسهم هما.
(تانى يوم فى الارض كان واقف صقر بيشتغل بكل عزمه لما جه واحد زميله وقف جمبه
جابر: هو انت بتهلك فى صحتك فى الارض اكده ليه يا صقر هى ارض ابوك.. وفر عافيتك و اعمل اى حاجه لحد ما اليوم يخلص
صقر: كيف يا جابر.. واجيب علاج امى و اوكلها بفلوس حرام ومش شجيان فيها.
جابر: حرام.. كيف ده.
صقر: ايوه لما يبجى يومى ممكن انجز فيه شغل كويس وانى اتلكع عشان متعبش روحى ابجى باخد مال مش من حجى يا جابر.
جابر: والله انت غلبان ما كل اللى شغالين اهنه بيعملوا اكده.. انت بس اللى عبيط.
صقر بغضب: متجولش عبيط يا جابر.. مش عشان عندى ضمير ابجى عبيط.. حابب انت تاكلها بالكسل وشغل النجر ده براحتك انما انا يا اكلها مغمسه بشجايا يا بلاش.
جابر بخوف: خلاص الله يجطع معرفتك.. وطى حسك هتفضحنا انى غلطان انى خايف عليك.
صقر: خاف على حالك يا جابر.. الله يهديك.
(خلص اليوم وكالعاده كله روح بيته.. وفى شارع جانبى ضلمه كانت حنان واقفه مع واحد
حنان: جرا ايه يا جابر متكنش فاكرنى بحبك لاجل ما اتفكيت معاك بكلمتين.
جابر: يا بت فتحى مخك عاد دنا ههنيكى.. تعالى معايا بس نتمشوا شويه وانى هجبلك طرحه ومنديل جديد.
حنان: طرحه ومنديل.. ده ايه الفجر اللى صاب الرجاله ده.. جتك الجرف صديت نفسى.. غور بجى
جابر: خدى هجولك.. امال رايده ايه يا بت حجاح.
حنان: رايده عربيه مرشيدس كيف بتاعة العمده.
جابر: يبجى اتجوزى العمده يختي لا تكونى فاكره روحك هتخرجى من جحر الفيران اللى عايشين فيه ده تبجى بتحلمى.
حنان: بوو لما يسم بدنك بحديتك العفش.
جابر: والله لا تجعى واجعه مجندله يا بت حجاح وبكره افكرك
(رجعت حنان بتها و جابر كمان وفى جنينة دوار العمده كانت قاعده رحمه بتلاعب الارانب وجمبها الممرضه اللى معاها على طول.
رحمه: ما تهملينى بجى يا وليه و امشى انى جاعده اهه يعنى لا هعمل مجهود ولا حركة عشان اتعب.
الممرضه: اوامر العمده انى مهملكيش واصل وافضل جارك على طول.
رحمه: بس انى زينه ومفيش فيا حاجه يا ليلى.. وبحب اجعد لحالى مع الارانب.
الممرضه: معلش اتحملينى.. مش انتى جولتى انك حبتينى عوزانى امشى ليه عاد.
رحمه: هو عشان حبيتك تلزجيلى كيف العمل الردى اكده.
الممرضه: تانى هتجولي اكده.. ازعل منك دلوك.
رحمه بتمثيل: اااه جمبى.. الحجينى يا ليلى ااااه.
ليلى برعب: يا ابوووى.. مالك يا رحمه.. خليكى مطرحك هطلب الحكيم ياجى متخفيش.
رحمه بضحك: ههههه يا ابوى جلبك خفيف جوى انى بضحك معاكى بس يا ليلى.
الممرضه: والله مره من المرات هتجبيلى جلطه تخلص عليا.
رحمه: خلاص بجى مجلب وفات.
الممرضه: ربنا يهديكى ويشفيكى يارب.
(رحمه عندها الكليتين تعبانين ومحتاجه زرع كلى ومش لاقيين مطابق.. وفى مكتب العمده كان معاه تلفون من الدكتور.
منصور: كيف لحد دلوك مش لاجى متبرع لبتى.. يعنى ايه هفضل اتفرج عليها اكده لحد ما تدبل وتموت جدامى.
الدكتور: يا عمده افهمنى..احنا لحد دلوقتي مش لاقيين مطابق لرحمه و ده اللى مصعب الموضوع لان انسجتها نادرة جدا انت نفسك مش مطابق معاها غير بنسبة 60فى الميه وده مش كفايه.
منصور: انى جولتلك تلاجى متبرع فى اسرع وجت وانى هدفع اللى يطلب لو حتى ثروتى كلها متجيش دلوك تجولى صعب.. انت فاهم و الا والله اكون مخلص عليك.
الدكتور بخوف: حاضر يا حاج منصور خلاص هحاول تانى.
منصور: مبحبش كلمة هحاول دى.. جول هعمل.
الدكتور: كله بأمر الله يا حاج سلام
(قفل منصور مع الدكتور وهو حزين.
منصور: اه يا جلب ابوكى يا واجعانى يا رحمه.. يارب يشفيكى يارب.
(وفى الارض بعد كام يوم كان سالم واقف هو و رجالة العمده بيقولوا حاجه للفلاحين.
سالم: اسمعوا يا رجاله.. طبعا مفيش حد فيكوا محدهوش خبر بجصة الغنم اللى الديب بياكله.
راجل: ربنا يكون فى عونه يا سى سالم انشاء الله تجمصوه.
سالم: احنا لحالنا مش جادرين عليه.. عشان اكده العمده جالى اسلم كل واحد فيكوا سلاح.. واللى هيجمص الديب ده ليه مكافأة كبيرة جوى ده غير انه هيبجى يا سعده يا هناه اما العمده يرضى عنه... جولتوا ايه.
جابر: وهو العمده هيعملنا ايه يا سى سالم لو الديب ده بدل ما ياكل الغنمات اكلنا احنا.. هيبجى يعوضنا كيف.
سالم: ياكلك.. ليه يا جابر مش راجل اياك... وبعدين مش عاوز بلاش بس مترجعش تبكى كيف الحريم لما تلاجى حد مسك الديب و خد حلاوته.
جابر: اللى فيه ربنا يعافيه يا اخوى.. انى عمرى عندى اولى.
راجل: ومتعرفش المكافأة دى هتكون كد ايه مثلا يا سى سالم.
سالم: ما خابرش والله يا عليوة بس اللى اجدر اجوله انها مش هتبجى جليله واصل.
صقر: على كل حال يا سالم الارض دى حتى لو مش ملكنا فهى وكل عيشنا.. ولو مش عشان الغنمات يبجى عشان حياتنا.. مش وارد ان الديب مره ما يكلش غنمه وياكل نفر.. يعنى موته هيبجى لصالح العمده وصالحنا كمان.
سالم: عفارم عليك يا صقر.. كيف ما سمعتوا الجصه محتاجه جلب وبس انما اللى خايف ما يستلمش سلاح ولو شاف الديب واجف جدامه يجوله ارجوك هملنى و امشى..
جابر: اتريج جوى يا سى سالم و طمع الخلج ولما حد فيهم يصاب هتجول انى مضربتش حد على يده.
(مشيوا الرجاله وكل واحد رجع بيته و رجع صقر بيته.
حوريه بتعب: كيفك يا ولدى.. عوجت بره ليه النهارده.
صقر: ولا عوجت ولا حاجه يا امه.. ده بس الشغل طول هبابه.. كيفك دلوك
حوريه: انى زينه يا ولدى متجلجش عليا.
صقر: دواكى خلص هجوم اجيبه و اجى وانتى ارتاحى لحد ما ارجع.
(حط صقر ايده فى جيبه ملقاش محفظته.
صقر: وووه.. فين المحفظة.. شكلى سبتها فى الجلابيه بتاعت الشغل هناك.. هروح اجبها و اجيب دواكى و ارجع.
(خرج صقر فعلا راح الارض وهو منور كشاف.. ويا دوب شاف جلبيته بيوطى ياخد محفظته منها لقى نفسه فى وش الديب
صقر: اممم دى باينها ليله مجندله من اولها.. يعنى انت كنت مستنينى ارجع.. تبجى جيت لجضاك.
(الغنم فضل يعمل صوت وهو خايف و صقر بدل ما يمسك الجلابيه مسك الفاس والديب رايح يهجم عليه خبطه بالفاس قتله.. سالم والرجاله اتلموا
سالم: ووه جرالك ايه يا صقر.. ايه اللى حصل.
صقر: ولا حاجه يا اخوى.. نسيت المحفظه وكنت راجع اخدها لجيت ده فى وشى.. هو اللى جه لجضاه و اهو متلجح جدامك.
راجل بصدمه: اكده من غير سلاح.
سالم بتعجب: صح يا صقر جتلت الديب كيف من غير ما يكون حداك سلاح.
صقر: ما الفاس فى يدى اهو يا رجاله وبعدين كنت هسيبه يجتلنى.. حتى لو مش فى يدى الفاس.. ده العمر واحد.
سالم: براوه عليك يا صقر.. اهو اكده الرجوله ولا بلاش...تعالى معايا يلا على دار العمده.
صقر: معلهش يا سالم هروح اجيب علاج امى الاول وبعدين اجيلك الدنيا ما طرتش اللى حدا العمده يزيد.
سالم: كيف ما تحب.. يلا يا رجاله كل واحد على داره.
(مشيوا كلهم و وقف جابر قدام صقر بحقد
جابر: نسيت المحفظه بردك ولا جيت تستفرد بالديب لاجل المكافأة يا صقر.
صقر: لا حول ولاقوة الابالله.. هى دماغك متركبه اكده.. خلاص انت حر يا جابر.. سلام.
(مشى صقر... وجاب العلاج و اول ما دخل سمع صوت وجع امه.
صقر بقلق: مالك يا امه فيكى ايه.
حوريه: خلاص يا ولدى ساعتى حانت.
صقر: متجوليش اكده يا امه.. انى جبتلك العلاج اهه.
حوريه: ملوش لزوم.. فى صدرى سر لازم اجوله جبل ما اموت يا ولدى.
صقر: سر ايه يا امه.
حوريه: كنت دايما تجولى مين ابوى وانا اجولك مات تجولى اسمه ايه طيب وانى مجولش.. دلوك جه الوجت الل. تعرف فيه الحجيجه.
صقر: انتى تعبانه يا امه مش وجته حديت.
حوريه: انى كنت متجوزه العمده منصور يا ولدى وكنت بحبه وفى نيتى اكمل باجى عمرى جاره.. بس لما سمعت ابوه لما علم بحملى فيك بيجوله طلجها وخد ولدك و ارميها خفت و هربت منهم و ادسيت بعيد كام يوم و بعدين رجعت لما فكرونى مت.. روح لابوك يا ولدى و خد حجك
صقر بصدمه: ابوى.. العمده ابوى.
حوريه: خد حجك يا ول.....
صقر برعب: امه....
